بازي‌هايي كه فرموديد بيشتر مربوط به حافظه و به خاطر سپردن جاي كارت‌ها هستند و در متن راهنمايشان هم واژه memory ديده مي‌شود. ولي بازي خانواده يا همان «عقوبة الكذّاب» به نظر مي‌رسد بيشتر برداشتي از بازي «بلوف» باشد. گمان مي‌كنم از آن ايده گرفته شده باشد.

اين بازي «خانواده» با تمام آن بازي‌هايي كه معرفي فرموديد تفاوت دارد. نام اين بازي در حقيقت «مجازات دروغگو» بوده است كه من آن را تغيير دادم. روش بازي هم اين است كه افراد كارت‌ها را به پشت روي صفحه قرار مي‌دهند و لزوماً بايد هر كارت سر جاي خودش قرار بگيرد. اما وقتي شما يك كارت را نداشته باشيد، مثلاً كارت برادر، به ناچار «دروغ» گفته و كارت مثلاً خواهر جاي آن مي‌"گذاريد. ديگران با توجه به اين‌كه از هر كارت بيش از 3 تا نيست، بايد حدس بزنند آيا شما كارت برادر داشتيد يا نداشتيد و دروغ گفتيد. دروغگو تمام كارت‌هاي روي صفحه را جمع مي‌كند. روش بازي را به فارسي ترجمه كرده و پشت جعبه نوشته‌ام. كافيست فايل آن‌را دانلود كنيد و بخوانيد. روش بازي اونو را هم به فارسي ترجمه كردم و در فايل‌هاي آن گذاشته‌ام. لينك دانلود در انتهاي پست وبلاگ قرار دارد. اما آن بازي‌هايي كه شما معرفي كرديد «حافظه‌اي» بود و مربوط به خاطر نگهداشتن جاي هر كارت. موفق باشيد.

بله. دقيقاً. البته ما با بچه‌ها گاهي آن كارت‌هاي اضافه را هم در بازي دخالت مي‌دهيم. ولي در اصل بازي، از هر كارت تنها سه عدد وجود داشت. من براي اين‌كه مقوا پر شود، فضاي اضافه را پر كردم. تشكر.

در هنگام چاپ، بايد سايز كاغذها و مقواهاي استاندارد را ملاحظه كرد. در بازي «خانواده» من ساخت دو عدد بازي را در يك مقوا بستم. زيرا اسراف است كه نيمي از مقوا را خالي رد كنيد. بالاخره سايز مقوا را كه ما تعيين نمي‌كنيم! پس با هر بار چاپ صفحه بازي، شما براي دو سري بازي، صفحه خواهيد داشت. متأسفانه نام انگليسي روي جعبه اصلي هم نبود! تا زدن جعبه به روش استانداردي‌ست كه خيلي از جعبه‌هاي بازي‌هاي درون مغازه‌ها دارند. يعني من اصلاً جعبه يكي از همين بازي‌هاي مغازه‌اي را باز كردم و شبيه همان‌ها ساختم. روشي‌ست كه بدون نياز به منگنه و چسب، قابل بسته شدن و گير كردن ديواره‌ها در هم است. وقتي بازي «تك» را طراحي مي‌كردم، فرضم بر اين بود كه با تيغ‌هاي برشي كه در مغازه‌ها هست برش انجام مي‌شود. به خاطر همين، خطوط راهنما تنها در كناره‌هاي صفحه قرار گرفته. در حاشيه‌ها علامت‌هاي كوچكي قرار دارد، وقتي آن‌ها را در دستگاه برش تنظيم كنيد، با يك حركت تيغ، كاملاً دقيق برش انجام مي‌شود. اما در بازي «خانواده» چون خودم مي‌خواستم برش بزنم، خطوط را مشخص‌تر گذاشتم تا با قيچي هم بتوان بريد. فراموش نكنيد كه حتي در بهترين حالت برش هم، خطوط ديده خواهند شد. زيبايي و استاندارد بودن كارت‌هاي «تك» به همين است كه خطوط در محصول نهايي ديده نشوند. اما طرح كارت‌هاي «خانواده» خودش حاشيه دارد و خطوط چندان به چشم نمي‌آيند. تشكر از اين‌كه به اين نكات دقت فرموديد. موفق باشيد.

لينك‌ها را در انتهاي پست وبلاگ قرار دادم. تشكر.

آموزنده كه بخواهد اخلاق اسلامي را به كودك بياموزد، خير، نيست. ولي هوش و آمادگي ذهني و دقت را بسيار بالا مي‌برد. زيرا شما بايد حدس بزنيد آيا فردي كه الآن كارت مثلاً «بابا» را گذاشت، اصلاً «بابا» داشت يا نه. اگر بتوانيد متوجه شويد كه نداشته است، او را متهم به دروغگويي مي‌كنيد. به اين ترتيب ذهن بايد كاملاً حسابگري نمايد. من خودم كه به اين روش رسيدم، ولي البته بچه‌ها هنوز اين را كامل ياد نگرفته‌اند. اما مثلاً يك‌بار سيداحمد به من گفت: سه كارت «بابا» پيش من است و شما هر چه بذاري حتماً نادرست است! نكته اين بازي در اين‌جاست. ضمن اين‌كه گمان مي‌كنم بازي با اسامي «برادر و خواهر و مادر و پدر و ...» خودش يك‌نوع توجه ذهني بيشتر به مفاهيم آن‌ها ايجاد نمايد. موفق باشيد.

تصوير بزرگ را كه ملاحظه بفرماييد، در پشت جعبه، روش بازي را مفصل نوشته‌ام. جالب است!