سلام برادر. إن‌شاءالله.

خدا نكنه قاطي باشي! اولين فرصت خدمت مي‌رسم و گپ و گفتي مي‌زنيم. توكل بر خدا. خيلي خودتو ناراحت نكن. آدم خيلي چيزا تو اين سفرا ياد مي‌گيره. بي‌تأثير هم نيست. مي‌بينمت إن‌شاءالله برادر :)

برادر مؤمن‌تر از جانم، خب چه كنم! گرفتاري است ديگر! نشد كه خبر دهم. اميدوارم حال ابوي گرام هر چه زودتر بهتر شود. فعلاً اصفهان هستم (البته به كسي نگي‌ها! :) بعد از اصفهان احتمالاً يه شهر ديگه برم. فكر كنم بايد ايرانگردي كنم تا يه جايي رو براي زندگي پيدا كنم. يه جايي كه با هزينه كم و به دور از دشمنان خدا (دروغگو واقعاً دشمن خداست) زندگي جديدي را آغاز كنم، با يك نام جديد و يك هويت متفاوت! يه موقع تونستم باهات تماس مي‌گيرم. ياعلي

بزرگواري داداش، چه كنم؟! قصه ما هم همين است!

تشكر!

بسيار مرا مايل كردي كه رمز سايت http://chamankhah.com را تحويلت دهم. بروي و گشتي بزني و از ميان شصت تابلوي اين سايت بهره‌ها برگيري، وافر و شايان. بخواني و بشنوي كه چه گذشته است و از چه اخباري بي‌اطلاعي. البت كه چون از خانواده و بستگان ايشاني، مر تو را مجوز هست براي اين ديدار. ايميل يا نشاني بده، رمز را برايت ارسال مي‌كنم. خوش دارم خودت ببيني و بخواني! بي‌شك در قضاوت‌هايت عادلانه‌تر عمل خواهي كرد.

فيگور! :) ممنون!

تصور نماييد هر هفته براي شما پيامك‌هاي آزاردهنده ارسال مي‌شود. گاهي تماس‌هايي و پيغام صوتي كه: «بياييد بر سر حضانت فرزندان معامله كنيم». بله، دقيقاً از واژه «معامله» استفاده شده است! فشارهاي روحي و آزارهاي رواني بسيار عميق‌تر از هر ضربه‌اي بر جسم است، گاهي. نشنيده‌ايد از عيسي(ع) پرسيدند: از چه مي‌گريزي؟ گفت: از آدم احمق! تصور كنيد طلاق يك‌سال پيش واقع شده، اما آزارها ادامه داشته باشد و هر روز پيغام و پسغام و واسطه، نه براي توبه و عذر تقصير، كه از سر كبر و نخوت و خودشيفتگي. يك روز پيام براي «معامله‌» بر سر حضانت فرزندان، يك روز پيام كه «تمام مهريه فداي يك تار موي تو» و بعد پيام...! بگذار و بگذر كه اين قصه سر دراز دارد.

كفر گناه است، از گناه بايد گريخت، اگر توان اصلاح آن نيست. مهاجرت در راه خدا هم همين است؛ گريز از گناه است به سوي زميني كه بتوان در آن عبادت خداي را نمود و مزاحمت شياطين در آن نباشد. اگر توان اصلاح داشته باشي بكن، اگر نمي‌تواني، مگر زمين خدا وسيع نبود؟ اين خطاب فرشتگان به بشري است كه از سر مسامحه و مصالحه، تساهل و تسامح، آن‌گاه كه ياراي قيام ندارد، سكون اختيار كند و به ظلم راضي شود. دادگاه خاصي كه سخن از آن رفت، استثنائي است در ميان پديده‌ها. نه به دادگاه رفتن كمكي به قاضي مي‌كند و نه نرفتن چيزي از حكم مي‌كاهد يا تغيير مي‌دهد. مواد قانوني روشن است، تنها حضور در دادگاه و ملاقات با دروغگويان و آزاردهندگان، شخص را در معرض دروغ و عصيان قرار مي‌دهد و پرهيز از آن بسيار نيكوتر.

اين‌گونه نيست كه هركه «رفت» خاطي باشد و خلافكار. مگر نه اين‌كه توصيه شده عصباني از محل درگيري خارج شود؟ نگفته‌اند از مكاني كه احتمال گناه هست بگريزيد؟ اين فرمايش شما اطلاق ندارد.

اجازه شرعي را بايد از مجتهد جامع‌الشرايط بگيرم، تا وقتي كه مجتهد نيستم! كدام مجتهدي اجازه مي‌دهد براي ...؟! همان صبر بهتر! خداوند باز خواهد پرسيدمان: مگر زمين من وسيع نبود تا در آن مهاجرت كنيد؟ (نساء:97). فعلاً مدتي را در هجرت بودن به كه در غل و زنجير كيد دشمنان خدا (دروغگويان دشمنان خدا هستند). تشكر!