از ديدن نظر شما در وبلاگ خوشحال شدم. اميدوارم باز هم بنويسيد، حتي اگر به ضرر زوج بنويسيد. به نظرم طريق انصاف را مراعات مي‏كنيد و اين مايه خرسندي است. گاهي وقت‏ها خواندن همين نظرات تحمّل پاره‏اي دشواري‏ها را آسان مي‏نمايد. مؤيّد باشيد!

به حق همين است. تشكر!

:) فداي مرام برادر عزيزم...! سلام اخوي. بزرگواري برادر جان. خداوند وعده فرموده كه نيّت عمل خير را چونان خود ِ عمل اجرت دهد. همين نيّت شما ثواب خيرش را دارد، إن‏شاءالله. نگران نباش. يك‏بار هم كار كشيد به آن‏جا. حكم دادند از دادگاه خاص كه دوست ما برود صد روز ميهمان‏شان باشد. حتي بنده خدا با لباس شخصي رفت و خود را تحويل داد. حكم را گرفت و آماده رفتن هم شد. وسايلش را جمع و جور كرد. وصيت‏نامه‏اش را هم كه چندين سال پيش نوشته بود، جلوي دست گذاشت. تنظيمات چند وبلاگ مختلف را هم طوري قرار داد كه اگر يك هفته به اينترنت متصل نشد، رمز سايت مخصوص آن پير خود به خود علني شود و سايت هم باز شود. در چند سرور مختلف كه اگر يكي را هم بستند، ديگري بازگشايي شود. خيلي كارها را انجام داد. رفت و قرار كه به رفتن شد، دختر آن پير دادگاه را بخشيد. چرا؟ چون اين ديگر آخر بدنامي و ننگ‏شان بود كه اين اتفاق بيافتد! مي‏داني...؟! وقتي آن بدي‏ها و زشتي‏ها با جدّ سادات، حسين‏بن‏علي‏ع رفت، ديگر اين اعمال آن‏چنان قبح پيدا كرده كه هر كه به اين سادگي قساوت كند، پلشتي خود بر اطرافيان عيان نموده! اگر به خاطر چند سكه طلا دوست ما را به زندان بياندازند، مفتضح خواهند شد و پير اين را خوب مي‏داند، بهتر از من و شما. نگران نباش برادر. حالا چند روز هم غذاي آن‏جا را بخورند اتفاقي نمي‏افتد، حداكثر سيگاري مي‏شود و بيرون مي‏آيد! خداوند جزاي خيرت بدهد برادر. خيلي خوشحالم كرديد. فقط آمدي كمپوت يادت نرود! :) ياعلي

آن هم نعمتي است كه چند صباحي با نداشتن مودم تجربه كردم. خيلي هم آن طور كه فكر مي‏كنيم نياز نيست، حداقل براي من! :)

نه... مسأله‏اي نيست... خداوند نه تنها روزي‏رسان است، قوّت‏رسان هم هست. احساس مي‏كنم قوّت و توان تحمّل زندان را بدجوري به بنده عطا فرموده است. حالا كه اين پير مطرود نيّت مالي‏اش فوران نموده، بنده نيز ميل پشت ميله‏ها ماندم غليان نموده! وقتي تنهايي بيرون زندان با تنهايي درون آن چندان تفاوت نكند، كاستي رفاه داخل زندان پسنديده‏تر...! تشكر از شما.